Saints Row The Third Review

Saints Row The Third Review 

Πριν αρχίσω το review του Saints Row : The Third, πρέπει να ομολογήσω κάτι. Το Saints Row 2 ήταν το αγαπημένο μου open world παιχνίδι. Μου άρεσε περισσότερο και από το GTA VI, κάτι το οποίο αποτελεί σχεδόν ιεροσυλία το γνωρίζω, αν και το  GTA VI ήταν ανώτερο σε πολλούς τομείς. Απλά είχε πιο πολύ πλάκα, με την απίστευτη co-op campaign, την τεράστια ελευθερία στη δημιουργία του χαρακτήρα και το δυναμικό του σενάριο. Αν βαθμολογούσα τότε το παιχνίδι  με μεγάλη άνεση θα του έδινα 9/10. Μπορείτε λοιπών να φανταστείτε πόσο ανυπόμονα περίμενα το Saints Row : The Third.


Το παιχνίδι αρχίζει ακριβώς από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο. Οι Saints έχουν κατακτήσει ολόκληρο το Steelwater και , παρότι εγκληματίες, ο κόσμος τους αντιμετωπίζει σαν αστέρες. Όμως , λόγω μιας αποτυχημένης ληστείας,  αναγκάζονται να φύγουν απο το Steelwater και να εγκατασταθούν στο Steelport, μια ολοκαίνουργια πόλη να κατακτήσουν, με 3 ολοκαίνουργιες αντίπαλες συμμορίες να καταστρέψουν. Ακούγεται θαυμάσιο σωστά; Εννοώ πως θα μπορούσε να μην είναι υπέροχο το παιχνίδι όταν όλοι οι “επαγγελματίες” reviewers του δίνουν βαθμούς καλύτερους από το Saints Row 2. Ε λοιπών... μπορει

Η πικρή αλήθεια είναι πως το Saints Row : The Third είναι απογοητευτικό, διασκεδαστικό, αλλά απογοητευτικό , ιδιαίτερα, αν έχεις παιξει  το Saints Row 2. Αποτυγχάνει να έχει την ίδια ατμόσφαιρα με τον προκάτοχο του.   Το Saints Row 2 είχε πολύ καλό σενάριο, το 3 δεν έχει, το 2 είχε ελευθερία επιλογής, το 3 πολύ λιγότερο, το 2 είχε πολύ περισσότερες και πιο διασκεδαστικές αποστολές, όπως το Fight Club, το Sceptic Avenger (στο οποίο έλουζες συγκεκριμένους στόχους με.. σκατά)  και το Crowd Control τα οποία χωρίς κανένα λόγο κόπηκαν για να μπουν αποστολές όπως το Mayhem ( μαντέψετε τι είναι) και το Tank Mayhem (ναι ναι ξεχωριστά τα 2 modes). Το 2 πριν από κάθε αποστολή , άσχετα με το εάν ήταν main quest ή sidequest, είχε και ένα cutscene, το 3 μόνο στα main. Οι 3 νέες συμμορίες αντί να είναι διαφορετικές μεταξύ τους και να έχουν τους δικούς τους, εντελώς ξεχωριστούς στόχους και μεθόδους, μοιάζουν να είναι ίδιες με μια μικρή αλλαγή στα χρώματα των στολών και των οχημάτων. Οι μόνες θετικές προσθήκες συνολικά στο παιχνίδι είναι η δυνατότητα ανάπτυξης του χαρακτήρα μέσω ενός rpg συστήματος , όπου με τα χρήματα που μαζεύεις κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μπορείς να αγοράσεις νέα skills για εσένα και για τη συμμορία σου, καθώς και την βελτίωση των όπλων και … η προσθήκη ενός τεράστιου μοβ σπαθιού - δονητή για όπλο. Αυτά.
 

Τα γραφικά του Saints Row : The Third είναι αρκετά καλά , τουλάχιστον στο PC , αν και τίποτε το εντυπωσιακό, κάτι όμως που είναι λογικό για ένα open world παιχνίδι. Το voiceacting παραμένει κορυφαίο και η λίστα με τα τραγούδια , αν και μικρότερη από το 2, παραμένει ιδιαίτερα μεγάλη και καλύπτει όλα τα γούστα. Ένα ακόμα θετικό είναι το ότι διόρθωσαν τον χειρισμό με το πληκτρολόγιο και το ποντίκι , ο οποίος ήταν καταστροφικός στο 2 ιδιαίτερα όταν οδηγούσα κάποιο όχημα. Κάτι που ξέχασαν όμως να διορθώσουν είναι το αστείο AI των εχθρών , οι οποίοι δεν κάνουν καμία προσπάθεια να κρυφτούν ακόμα και όταν η κάννη του όπλου ήταν 2 χιλιοστά από τη φάτσα τους, αλλά και των συμμάχων, οι οποιοι πυροβολούσαν αδιακρίτως όπου έβρισκαν , άσχετα αν το ήθελα ή όχι. Ακόμα το AI των αστυνομικών είναι εντελώς σπασμένο , καθώς ενώ μπορείς να ληστέψεις ένα όχημα ή να δολοφονήσεις κάποιον μπροστά στα μάτια τους και εκείνοι δεν θα τους καεί ούτε ένα καρφάκι, αν τολμήσεις έστω να γλείψεις ένα από τα οχήματα τους απλά την γάμησες. Για ένα απλό ακούμπημα με κυνηγούσαν ελικόπτερα, ελεύθεροι σκοπευτές, SWAT, τα πάντα όλα! Ακόμη ένα αρνητικό είναι το γεγονός πως δεν υπάρχει multiplayer πέρα από το Whored mode (το πιάσατε το υπονοούμενο;;), στο οποίο πολεμάς με τους συμπαίκτες σου ορδές από ζόμπι, με μικρό έως κανένα ενδιαφέρων και καμία ανταμοιβή. Θεωρητικά ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να αφοσιωθούν οι developers στο single player ( και εις ανώτερα)

Παρότι έχω περάσει τις 2 τελευταίες παραγράφους να βρίζω το παιχνίδι οφείλω να πω ότι δεν είναι κακό. Αν δεν έχετε παίξει το SR2 (ντροπή σας, να το αγοράσετε πάραυτα) και ψάχνετε για ένα open-world 3rd person shooter κάπως διαφορετικό , με ένα αρκετά καλό σενάριο, μεγάλη δόση χιούμορ, bysexual πάρτυ και μοβ δονητές θα σας ικανοποιήσει απόλυτα. Αν δεν είχα ακούσει ποτέ για το 2 θα του έδινα βαθμό 7 / 10. Επειδή όμως όχι απλά το έχω ακούσει αλλά είναι και ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από 5 / 10
και να περιμένω για το 4 ελπίζοντας ότι θα βελτιώσει την κατάσταση.