Η ζωή δεν έχει φερθεί και πολύ καλά τον
τελευταίο καιρό στον πρώην πρωταθλητή
του motocross Chuck Greene. Στο ζομπι outbreak του Las
Vegas , έχασε την γυναίκα του, αφού πρώτα
πρόλαβε να ρίξει μια δαγκωνιά στην κόρη
του , μολύνοντας την με τον ιο των Ζόμπι.
Πλέον λοιπόν, η ζωή του Chuck , είναι ένας
καθημερινός αγώνας για την απόκτηση
του Ζόμπρεξ, του αντίδοτου που πρέπει
να παίρνει η κόρη του κάθε 24 ώρες για να
μην μετατραπεί σε ζόμπι.
Βρίσκουμε τον Chuck στην Fortune city, να
αγωνίζεται στο τηλεπαιχνίδι Terror is
Reality, όπου οι αγωνιζόμενοι σκοτώνουν
ζόμπια για χρήματα και φήμη. Ο Chuck παίρνει
μέρος, ώστε με το χρηματικό έπαθλο να
αγοράσει για την κόρη του Ζόμπρεξ. Όμως
μαζί με εμάς, στην Forune City τον βρίσκει
και για άλλη μια φορά η κακοτυχία .
Κάποιος ελευθερώνει τα ζόμπια που
κρατάγαν για το τηλεπαιχνίδι και μέσα
σε λίγα λεπτά η πόλη κατακλύζεται από
ζόμπι, τα οποία δαγκώνουν και πετσοκόβουν
ότι βρουν μπροστά τους, είτε σκοτώνοντας
τους είτε μετατρέποντας και αυτούς σε
ζόμπι. Ο Chuck και η κόρη του καταφέρνουν
να κλειστούν μέσα σε ένα safe House , μαζί με
ελάχιστους άλλους survivors, όπουί
πληροφορούνται από τον μοναδικό
σεκιουριτά που επιβίωσε του outbreak, ότι
σε 3 μέρες θα έρθει ο στρατός για να τους
ελευθερώσουν. Φυσικά η γκαντεμιά δεν
τελειώνει εδώ. Το ζόμπρεξ έχει τελειώσει
και αυτός ο κάποιος που ελευθέρωσε τα
ζόμπια, σύμφωνα με την κάμερα μιας
δημοσιογράφου , είναι ο ίδιος ο Chuck. Έτσι
έχει μόνο 3 μέρες για να βρει ζόμπρεξ,
να μπορέσει να ανακαλύψει ποιος τον
παγίδεψε, και να καθαρίσει το όνομά
του, ώστε να μην συλληφθεί από τον στρατό.
Πως λοιπόν θα το κάνει αυτό; Προφανώς
όχι καθισμένος στο Safe house, αλλά εφοδεύοντας
στην πόλη με όπλο….. ότι βρει στο διάβα
του. Το εμπορικό κέντρο είναι αρκετά
μεγάλο με μαγαζιά και καζίνο, όπου
μπορείς να πιάσεις και να χρησιμοποιήσεις
οτιδήποτε. Και όταν λέμε οτιδήποτε το
εννοούμε με όλη την σημασία της λέξης.
Ρόπαλα, ακόντια, μαχαίρια, πιάτα , παγκάκια
, καρέκλες. Όλα θα καταλήξουν στο κεφάλι
των ζόμπι που θα κάνουν το λάθος να
προσπαθήσουν να σας σταματήσουν. Αλλά
το οπλοστάσιο σας δεν σταματάει εδώ.
Σκοτώνοντας ζόμπια, μαζεύετε σιγά σιγά
xp και κάνετε level up, κερδίζοντας εκτός
από περισσότερη ενέργεια και inventory
slots, combo cards. Αυτές σας δείχνουν τι υλικά
χρειάζεστε ώστε να τα ενώσετε και να
φτιάξετε super οπλα. Απλό παράδειγμα ένα
ρόπαλο του Baseball και ένα κουτί καρφιά
μας κάνουν ένα ρόπαλο του Baseball με καρφιά.
Λογικό; Πάμε στα σύνθετα. Παχνίδι
ελικοπτεράκι και μεγάλο μαχαίρι μας
κάνει ένα ελικοπτεράκι που πετάει και
θερίζει ότι ζόμπι βρεθεί στον έλικά
του. Όμως, δεν τελειώσαμε ακόμα!!!! Ο chuck
παίρνωντας Level, μετατρέπεται σε Chuck Noris
και αρχίζει τα ζόμπια στα μπουνίδια,
κλοτσίδια και βουτιές αλλά Smack down. Όλα
αυτά σε συνδυασμό με ότι τα ζόμπια
είναι…. ζόμπια και όχι νευτοκόλικα
πλάσματα που τρέχουν σαν δαιμονισμένα,,
κάνουν το gameplay εξαιρετικά διασκεδαστικό.
Μέχρι να επεξεργαστούν ότι πρέπει να
σας επιτεθούν, και να κουνηθούν, εσείς
έχετε σκοτώσει μυριάδες.
Η δεύτερη εξαιρετική πτυχή του παιχνιδιού
, είναι τα ξεκαρδιστικά Quest. Βλέπετε,
εκτός από το να βρείτε ζομπρεξ για την
κόρη σας και να καθαρίσετε το όνομά σας,
προσπαθείτε να σώσετε και όσους
περισσότερους Survivors μπορειτε, φέρνοντάς
τους στο Safe House. Μόνο που… κάποιες φορές
αισθάνεστε ότι δεν θέλουν και τόσο να
σωθούν. Εκτός από την γιαγιά που περπατάει
πιο αργά και από τα ζόμπι, θα συναντήσετε
και άλλους “τρομέρους” χαρακτήρες,
όπως η τύπισσα με τα εσώρουχα, που
κλειδώθηκε έξω από το δωμάτιό της και
αρνείται πεισματικά να σας ακολουθήσει
στο safe house, αν δεν φορέσετε και εσείς
εσώρουχα, γιατι ντρέπεται , και δεν την
πάρετε στους ώμους σας, γιατί το πάτωμα
είναι πολύ κρύο. Και οι μουρλοί δεν
σταματάνε εδώ. Κάποια από τα Side Quests, όπου
σας λένε ότι πιθανόν υπάρχει σε κάποιο
μέρος survivor , αποδεικνύεται ότι τελικά
πρόκυται για κάποιον ψυχοπαθή , και η
συνάντηση καταλήγει σε μάχη. Για τους
ψυχοπαθείς δεν θα πω τίποτα για να μην
σας χαλάσω την έκπληξη. Ανταμώνοντας
τους εγώ πάντως , πολλές φορές βρέθηκα
να κάνω Facepalm.
Δυστυχώς όμως όσο ξεκαρδιστικό είναι
να τους κοιτάς, τόσο σπαστικό είναι να
τους πολεμάς. Το παιχνίδι είναι πολύ
καλό στο να θερίζεις ζομπια με ένα - δυο
χτυπήματα. Κάπου το χάνει όμως όταν
πρόκειται για Boss με ενέργεια, κάνοντάς
τες τις χειρότερες μάχες που έχω δει
τα τελευταία χρόνια. Πολλές φορές για
να σκοτώσω κάποιον ψυχοπαθή ανέτρεξα
στο Youtube που τα ξέρει όλα, αλλά ακόμα και
αυτό , κάποιους τους σκότωνε εκμεταλλευόμενο
κάποιο glitch του παιχνιδιού. Επίσης διέφυγε
τελείως στους δημιουργούς του , να βάλουν
την επιλογή continue , εκτός από load , όταν σε
σκότωνε κάποιο boss, αναγκάζοντάς σε
πολλές φορές να διανύσεις αποστάσεις
5 λεπτών , μέχρι να φτάσεις στο boss , για
μια τσόντα 20 δευτερολέπτων. Μέχρι τέλος
πάντων να μάθεις πως αντιμετωπίζεται
σωστά το boss, ώστε να γίνει μια χρονοβόρα
μάχη.
Για άλλη μια φορά δυστηχώς , ο χρόνος
δεν είναι κάτι που έχετε σε αυτό το
παιχνίδι. Τα side και main quests , εχουν ορισμένο
χρόνο για να ολοκληρωθούν, ο οποίος αν
περάσει αποτυγχάνουν αυτομάτως. Αυτό
είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί από την μία
δίνει μία ταύτιση με τον χαρακτήρα, αφού
και αυτόν τον πιέζει ο χρόνος και πρέπει
να προσεκτική επιλογή των side quest που θα
προσπαθήσετε να ολοκήρώσετε. Από την
άλλη όμως κάποια πράγματα δεν τα έχουν
σκεφτεί καλά με τον χρόνο, ο οποίος
μετράει ακόμα και όταν πολεμάτε κάποιο
boss. Κάτι που όπως αναφέραμε παρά πάνω,
πρόκειται συνήθως για μια χρονοβόρα
διαδικασία. Κατά αυτόν τον τρόπο, μου
έτυχε ενώ ξεκίνησα boss fight με αρκετό χρόνο
στην διάθεσή μου, να βάλω την ουρά στα
σκέλια και να τρεξω πίσω στο Safe house , για
να δώσω ζόμπρεξ στην κόρη μου, επειδή
τέλειωνε ο χρόνος. Κάτι που τελικά δεν
με χάλασε, αφού όταν γύρισα αντίκρησα
τον ψυχοπαθή να πηδάει την όμηρο του….
Αυτό που με χάλασε όμως ήταν το δεύτερο
πάθημα με τον χρόνο, όπου το main quest έλεγε
να συναντήσω κάποιον στις 11. Πήγα λοιπόν
εγώ στις 10 : 57 για να μην τον στήσω κιόλας,
και τελικά επρόκειτο για Boss fight. Το
“έξυπνο” παιχνίδι όμως, έκανε αυτόματα
fail το quest στις 11, ενώ εγώ ήμουν ήδη στο
ραντεβού και πάλευα με το boss, με αποτέλεσμα
να μην προλαβαίνω να τελειώσω ποτέ την
μάχη. Κάτι που με ανάγκασε να κάνω load σε
προηγούμενο save, και να ξανασκοτώσω έναν
ψυχοπαθή, φέρνοντας με και εμένα στα
όρια της ψυχοπάθειας
Τα δεινά του χρόνου δεν σταματάνε εδώ
όμως. Αν θέλετε να ασχοληθείτε και με
side quests, ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος
που καταλήγετε να μην ασχοληθείτε σχεδόν
καθόλου με το εμπορικό κέντρο. Κάτι που
είναι μεγάλη απώλεια, μιας και από τα
μαγαζιά εκτός από όπλα, μπορείτε να
πάρετε και ρούχα, φορώντας σχεδόν
οτιδήποτε. Μέχρι και γυναικεία. Και όχι,
δεν υπάρχει free roam mode, ώστε να το εξερευνήσετε
με την ησυχία σας. Ο μόνος τρόπος είναι
να αφήσετε όλα τα quest να γίνουν faill, και
εσείς να κάνετε τα “ψώνια” σας, αγνοώντας
τις επίμονες κλήσεις από το safe house. Όμως
ακόμα και έτσι, ο χρονικός περιορισμός
των 3 ημερών συνεχίζει να υφίσταται.
Στο Multiplayer υπάρχουν δύο modes.
Το πρώτο είναι το Terror in Reality, όπου σαν το
τηλεπαιχνίδι συναγωνίζεστε με αντίπαλους
παίκτες , σε διάφορα αγωνίσματα που
περιλαμβάνουν την ευγενή τέχνη του
πετσοκώματος ζομπίων, κερδίζοντας
χρήματα, τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε
μέσα στο παιχνίδι.
Το δεύτερο mode, είναι το co op, όπου ενώνετε
τις δυνάμεις με έναν φίλο σας, και
προσπαθείτε να βγάλετε τον chuck από την
δυσμενή του θέση. Δυστυχώς όμως ο δεύτερος
παίκτης που έχει κληθεί να βοηθήσει, το
μόνο που κερδίζει είναι xp από σκότωμα
ζόμπι. Ούτε λεφτά κερδίζει, αλλά ούτε
και τις αποστολές ολοκληρώνει, κάνοντας
τον ουσιαστικά τίποτα παραπάνω από το
δίδιμο sidekick του Chuck, μιας και παίρνει
και την μορφή του. ( Ευτυχώς αφήνει να
φοράς τα ρούχα που είχες και δεν είναι
καρμπόν οι δύο Chuck )
Τελικά
Πρόκειται για ένα πολύ αστείο και
διασκεδαστικό παιχνιδάκι, ειδικά για
όποιον γουστάρει κάφρικα Quest, το οποίο
όμως θα ήθελε λίγη δουλίτσα περισσότερο
στο θέμα του χρόνου και την έλλειψη του
Free Roam mode, και πολύ περισσότερη στο θέμα
των Bosses , τα οποία στην κυριολεξία με
έκαναν να δυσκολευτώ να κοιμηθώ κάποιες
μέρες από τα νεύρα μου.
Βαθμός.
7
No comments:
Post a Comment